„Vlaho Bukovac – slikarstvo neprolazne lepote“ naziv je izložbe koju je u Galeriji Srpske akademije nauka i umetnosti od otvaranja krajem prošle godine videlo više od 13.500 ljudi. Postavka za koju vlada veliko interesovanje obuhvata 36 dela ovog slikara, čuvenog portretiste, člana SANU. Izložene slike sabrane su uglavnom iz domaćih umetničkih zbirki (Narodni muzej u Beogradu, Spomen zbirka Pavle Beljanski, Galerija Matice srpske, Umetnička kolekcija Dvorskog kompleksa na Dedinju, Muzej Jugoslavije, Medija centar Odbrana, Dom Jevrema Grujića, Muzej rudničko-takovskog kraja iz Gornjeg Milanovca); 15 dela je iz regiona (Moderna galerija u Zagrebu, Narodna galerija u Ljubljani, Bukovčev muzej u Cavtatu, Srpska crkvena opština u Dubrovniku i privatne kolekcije). Ova retrospektivna izložba, autora Igora Borozana, predstavlja ključne periode slikarevog života i rada: pariski period 1877-1893; zagrebački period 1893-1898; cavtatski intermeco 1898-1903; praški period 1903-1922. Slike su nastale u periodu od 1878. do 1922. godine i obuhvataju portrete, vladarske portrete, aktove i žanr scene.
Vlaho Bukovac (Cavtat, 1855 – Prag, 1922) srpski, hrvatski i evropski slikar, završio je Školu lepih umetnosti u Parizu u klasi Aleksandra Kabanela. Još kao student izlagao je na pariskom Salonu na kome je bio često nagrađivan. Beogradska kulturna javnost upoznala je njegovo delo na Prvoj jugoslovenskoj umetničkoj izložbi 1904. Bio je profesor i upravnik-rektor na Likovnoj akademiji u Pragu. Među njegovim praškim studentima bili su i srpski slikari Jovan Bjelić, Milan Konjović i Kosta Hakman. Bio je poznat kao slikar crnogorskih i srpskih dinastija, a neposredno pred smrt naslikao je portret kralja Aleksandra Prvog Karađorđevića.
Ova reprezentativna izložba u Galeriji SANU otvorena je do 28. marta.
I.R.
Bukovac u Galeriji SANU
Martovski program Kinoteke obeležiće ciklusi posvećeni slavnom reditelju Bernardu Bertolučiju i glumačkoj zvezdi Elizabet Tejlor, program Frankofonija sa delima francuskog novog talasa, kao i ekranizacije poznatih drama i romana.
(Foto GSLU)
Galerija Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) najavila je od 24. decembra, posle dvogodišnjih priprema, izložbu slika akademika Vlaha Bukovca kojom je autor, dr Igor Borozan, želeo da osvetli značaj Bukovčevog delovanja u srpskoj kulturnoj sredini.
Izložba “Vlaho Bukovac – slikarstvo neprolazne lepote” obuhvata izabrana dela nastala od 1878. do 1922. godine.
Vlaho Bukovac, Velika Iza, 1882, Spomen-zbirka Pavla Beljanskog
Od ranih dolazaka na srpski dvor kralja Milana i poslednjih Obrenovića u Smederevu, do kontakata sa dvojicom vladara dinastije Karađorđević, ostvarivana je Bukovčeva saradnja sa najvišim predstavnicima srpske države.
Vlaho Bukovac, Portret kraljice Natalije, 1882, Narodni muzej u Beogradu
U skladu sa konceptom neprolazne lepote zamišljen je prikaz odabranih dela Bukovca na izložbi u Galeriji SANU. Predstavljanje idealizovane prirode je suštinski označilo delo tog dalmatinskog slikara, obrazovanog na akademskim i humanstičkim idealima Akademije u Parizu. Izložene slike nastale u periodu od 1878. do 1922. godine posledica su onovremenih idejnih (simbolizam, orijentalizam, naučni pozitivizam…) i stilskih iskaza (akademski realizam, divizionizam, impresionizam).
Vlaho Bukovac, Japanka, 1898, Moderna galerija u Zagrebu
Portreti, vladarski portreti, aktovi i žanr scene, manfestuju Bukovčevu potrebu za kontinuiranim preobražajima, ali i dinamičan umetnički i kulturni život u Evropi.
Izložba je pretežno zasnovana na Bukovčevim delima iz zbirki (Narodni muzej u Beogradu, Spomen zbirka Pavle Beljanski, Galerija Matice srpske, Umetnička kolekcija Dvorskog kompleksa na Dedinju, Muzej Jugoslavije, Medija centar Odbrana, Dom Jevrema Grujića, Muzej rudničko-takovskog kraja), uz 15 dela iz regiona (Moderna galerija u Zagrebu, Narodna galerija u Ljubljani, Bukovčev muzej u Cavtatu, Srpska crkvena opština u Dubrovniku, privatne kolekcije).
Vlaho Bukovac, Autoportret, 1883, Narodni muzej u Beogradu
Održavanje izložbe u Galeriji SANU simbolično potvrđuje slikarevu pripadnost SANU: za dopisnog člana Srpskog učenog društva izabran je 1884, za počasnog člana Srpske kraljevske akademije 1892, a za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 1905. godine.
Vlaho Bukovac, Portret Mila Bravačića, 1899, vl. Branko Roglić
